Праект «СГ» да Году малой радзімы «Здабытае страчанае». Бяру ніТКУ і тку...

Ткацтва – гэта, бадай што, адзін з самых даўніх і самых распаўсюджаных на Беларусі відаў народнага мастацтва. Яно добра было вядома нашым продкам як хатняе рамяство. Нічога дзіўнага: уменне ткаць лічылася абавязковым для кожнай сялянкі, і нездарма асноўную частку пасагу дзяўчыны, што выходзіла замуж, павінны былі складаць тканыя вырабы. Дэкаратыўны эфект і практычныя якасці тканых рэчаў, у першую чаргу паясоў, чатыры гады таму звярнулі на сябе ўвагу Дар’і Баранцэвіч з Корнадзі – чалавека, які з непадробнай цікаўнасцю ставіцца да ўсяго новага. Аднойчы апынуўшыся на курсах па ткацтву і атрымаўшы там пэўныя азы рамяства, Дар’я Валянцінаўна сур’ёзна занялася тэорыяй і практыкай старадаўняй справы. Спачатку разгарнула дзейнасць па аднаўленню ткацтва паясоў пры сельскім клубе, дзе працавала, а з гэтага навучальнага года завіхаецца ў Корнадзьскім ДС БШ разам з рабятамі, што ходзяць да яе на гурток «Калейдаскоп» ад цэнтра творчасці дзяцей і моладзі г. Свіслачы. Планы на будучыню, як кажуць, напалеонаўскія: ад аздаблення школьнага музея і аж да выпрацоўкі мясцовых рысаў ткацтва.

Чытаць далей